"Sługa Słowa" - poetycko muzyczny spektakl pamięci Tadeusza Staicha

Szczegóły: Opublikowano: 04 sierpień 2020

oparek tekiel staich modul 09 20

"Sługa słowa"
11 września 2020 (piątek) godz. 19:00
Spektakl poetycko-muzyczny na podstawie utworów Joanny Oparek i Tadeusza Staicha.
Joanna Oparek - recytacja
Małgorzata Tekiel - bas
Uwaga! Zmiana lokalizacji! Siedziba MOKSiR, Pl. Kilińskiego 3, Chełmek

Uwaga zapisy - tel. 601661771 lub Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Tadeusz Staich – poeta, pisarz, krajoznawca i turysta, przewodnik górski, regionalista, aktor, edytor, redaktor, muzealnik, animator kultury, działacz społeczny, w czasie okupacji- żołnierz Polski Podziemnej. Urodził się 6 września 1913 roku w rodzinie nauczycielskiej. Uczeń Gimnazjum Pijarów w Krakowie, Korpusu Kadetów w Chełmnie na Pomorzu, Gimnazjum Koedukacyjnego im. ks. Stanisława Konarskiego w Oświęcimiu oraz Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Chrzanowie. Egzamin maturalny złożył w 1934 roku, rozpoczął studia polonistyczne w Państwowym Pedagogium w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1938 roku. Poświęcił się pracy artystyczno - literackiej. Pisał dla „Kuriera Literacko – Naukowego”, współpracował z awangardowym teatrem malarzy i literatów Cricot, występował także w krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia, gdzie czytał swoje wiersze. W 1939 roku ukazał się debiutancki tom jego poezji – „Deszcz za oknem”. Wybuch wojny nie przerwał jego pracy artystycznej. W 1940 roku założył konspiracyjny teatr młodzieży – Studio 41. Pełniąc funkcję reżysera i kierownika artystycznego, zrealizował 13 lipca 1941 roku własną inscenizację „Wesela” w Bronowicach. Założył „Watrę”, młodzieżowe pismo społeczno – kulturalne związane z Szarymi Szeregami, którego został redaktorem. Opracował i poprzedził przedmową antologię poezji polskiej z lat 1939 – 1943 pod tytułem „Krwawe i zielone”. 3 maja 1943 roku przeprowadził wraz z kolegami akcję słynną w całym Krakowie. Podłączył się do sieci propagandowych głośników – szczekaczek – zainstalowanych przez okupanta na Plantach. Wygłosił krótkie, okolicznościowe przemówienie, wyrecytował swój wiersz, a następnie zagrał na organkach hymn polski. Oficjalnie zatrudniony na stanowisku nauczyciela szkoły powszechnej w Płaszowie, prowadził również tajne nauczanie historii i literatury w zakresie szkoły średniej. W maju 1944 roku uniknął aresztowania przez gestapo i opuścił Kraków. Znalazł się, jako żołnierz AK, w Beskidzie Średzkim. Po zakończeniu działań wojennych został zatrudniony w krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia w charakterze referenta literackiego i spikera. Przeniesiony do Katowic, brał udział w uruchamianiu kolejnej rozgłośni. Pracował tam do maja 1947 roku. Zwolniony z powodów politycznych, zagrożony aresztowaniem, powrócił do Krakowa. Przeniósł się do Zakopanego, gdzie pracował w Publicznej Średniej Szkole Zawodowej. Od 1948 roku zajął się przewodnictwem górskim. Imał się różnych zawodów. Podejmował pracę pedagogiczną, muzealną, prowadził zespół małych form teatralnych dla młodzieży, był redaktorem „Życia Zakopanego”, założył teatr dramatu czytanego Studium Słowa. Uczestniczył w zespołach redakcyjnych wielu podhalańskich pism regionalnych. Współpracował na niwie dziennikarskiej z wieloma pismami. Miał felietony w „Słowie Powszechnym” i krakowskim „Tempie”. Publikował na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Dziennika Polskiego”, czy „Gazety Krakowskiej”. Napisał wraz z żoną – Hanną Pieńkowską – monografię krajoznawczą polskiego Podtatrza zatytułowaną „Drogami skalnej ziemi”. Kontynuacją pracy stało się „Dębno cudami słynące”. W nurt literacko – krajoznawczy wpisały się również „Harenda” oraz „Krajobraz – przeszłość – teraźniejszość”. Za życia autora doczekał się wydania tom prozy „Góry wołają. Opowiadania przewodnickie” oraz tomik poezji „Tańczące górale”. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia powrócił do Krakowa i zamieszkał w Domu Literatów przy ulicy Krupniczej.
Zmarł 2 sierpnia 1987 roku. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim. Pozostawił po sobie dorobek literacki rozproszony po wielu czasopismach i antologiach. W latach 1991 – 1993 żona pisarza Zofia Stojakowska – Staichowa wydała siedem bibliofilskich tomików wierszy męża.

Joanna Oparek – poetka, pisarka, dramatopisarka. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Opublikowała tomy poetyckie: „Po kostki w niebie”, „Czerwie”, „Berlin Porn”, powieści: „Mężczyzna z kodem kreskowym”, „Jesień w Nowym Jorku”, „Loża” oraz sztukę teatralną „Projekt Ameryka”. Jako dramatopisarka współpracowała z Narodowym Starym Teatrem
i Teatrem Nowym w Krakowie, na którego deskach premierę miał jej dramat „Wężowisko”. Brała również udział w międzynarodowym projekcie teatralnym „Kraków-Berlin XPRS”. We współpracy z galerią Otwarta Pracownia tworzy niezależną scenę teatralną w Krakowie oraz cykliczne wydarzenia łączące sztuki wizualne i literaturę. Jej dramat „Obcy. Tragedia grecka” był wystawiany w Polsce, w Niemczech i w Ukrainie w ramach projektu „GAME OVER? – o budowaniu ponadnarodowych relacji Polska-Niemcy – Ukraina”. Ostatni dramat „Całe życie” miał premierę
w Krakowie w ramach projektu „Sto Lat Głosu Kobiet”. Była gościem Międzynarodowego Festiwalu Literackiego im. Czesława Miłosza oraz Przewodniczącą Jury XXVI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Rafała Wojaczka. W 2020 roku została nominowana do 15. Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii poezja.

Małgorzata „Tekla” Tekiel – gitarzystka basowa. Początkowo związana była z zespołem Będzie Dobrze założonym na przełomie lat 1989 - 90 w Ząbkowicach Śląskich, zwycięzcy przeglądu Mokotowska Jesień Muzyczna 93. Z zespołem nagrała dwie płyty, pierwszą wydaną w 1994 roku pt. Human Energy i drugą wydaną rok później pt. Open Your Mind. W 1999 roku, trzy lata po rozwiązaniu grupy Będzie Dobrze, rozpoczęła współpracę z zespołem Püdelsi. Owocem tej współpracy była wydana w 1999 roku płyta Psychopop. Po odejściu w 2001 roku, basistka uczestniczyła w nagraniu solowej płyty Macieja Maleńczuka pod tytułem Ande La More, która ukazała się w 2002 roku. Od 2004 roku współtworzyła grupę Soomood łączącą folk arabski, muzykę gitarową i elektronikę. Mają na koncie jedną, wydaną w 2007 roku, płytę zatytułowaną Soomood oraz gościnne nagrania na jubileuszowej płycie Martyny Jakubowicz pt. Te 30. urodziny. Grała z Pati Yang i Szumem[1] Roberta Brylewskiego. Była członkinią zespołu Deuter (2011 - 2015). Płyty zespołów Yoda i Czarne Korki (''LaLaLa'' 2011 ) to kolejne wydawnictwa z jej udziałem. Utwory Yody z wokalem Marcina Świetlickiego zostały wydane na płycie Marcin Świetlicki ''Zło - te przeboje'' (2015)[2] i były głównymi soundtrackami filmu '' Księżyc to Żyd '' w reż. Michała Tkaczyńskiego (2011)[3]. W 2015 roku wraz z Barbarą Klicką i Jackiem Dehnelem powołała do życia zespół Tajny, który jest częścią szerokiego interdyscyplinarnego projektu ''Nowy Tajny Detektyw'' (składają się na niego płyta zespołu Tajny, wydana w formie gazety, książka i wystawa multimedialna)[4]. Współpracuje z Karpatami Magicznymi, z którymi nagrała płytę „Biotop" (2015)[5]. W 2012 roku powstały Pochwalone,
z którymi gra do dziś (dziewczyny w 2013r. wydały płytę pt.: „Czarny War” ). Zespół bardzo intensywnie koncertuje w kraju i za granicą. W najnowszej odsłonie jest to trio na wokal, bas
i perkusję (z Niką i Dominiką Korzeniecką)[6]. Jest kompozytorką piosenek i muzyki do spektakli teatralnych i filmów dokumentalnych.

https://www.facebook.com/teklavonbass/videos/10220937655584258/UzpfSTMxNjIxNjA5MTg3NDEwMjoxODc4Njg1Njg1NjI3MTI3/

oparek tekiel Staich plakat net 08 20

relacja filmowa: